Ο καθηγητής και εξαίρετος άνθρωπος κ. Ξενοφών Φανουρίου θα πρέπει να είναι ευτυχισμένος όχι τόσο από την δημιουργία της μόνιμης έκθεσης των πετρωμάτων και των απολιθωμάτων της Κω στο 1ο Γυμνάσιο, όσο γιατί η προσπάθεια δεκάδων χρόνων βρήκε πλήρη ανταπόκριση σε έναν νέο άνθρωπο, τον Αντώνη Αβρίθη!
Εμείς σήμερα δεν θα μιλήσουμε για τον κ. Φανουρίου αλλά για τα πρώτα βήματα του νεαρού Αντώνη Αβρίθη σε μια από τις πλέον πολύπλοκες και ενδιαφέρουσες επιστήμες που αναφέρεται και εξιχνιάζει την πανάρχαια τρις χιλιετή ιστορία του νησιού, των ανθρώπων και της ζωής.
Είναι μερικές φορές η ίδια η ζωή που μας οδηγεί στο να συνεχίζουμε να πιστεύουμε στα όνειρα. Στους ουτοπικούς μας στόχους. Και αυτό μας το επιτρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος που με παραδείγματα μας λέει ότι μπορεί τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα.
Κανένας μας πριν από 50 χρόνια δεν θα πίστευε ότι ένα νέο παιδί 23 χρόνων στην Κω, θα εξειδικεύονταν και θα ερευνούσε επιστημονικά την παλαιοντολογία του νησιού του, την ιστορία του μέσα από τα ευρήματα της φύσης!
Όπως και κανένας σήμερα δεν πιστεύει ότι οι νεολαία μας, οι άνθρωποι της Κω έχουν τεράστιες δυνατότητες απόδοσης και προσφοράς που κάποιοι τους εμποδίζουν ώστε τα μεμονωμένα παραδείγματα να γίνουν συλλογικά.
Ο νεαρός Αντώνης είναι το παράδειγμα. Η κατάκτηση ενός άπιαστου ονείρου που αφενός φανερώνει την δύναμη του ανθρώπου και αφετέρου μας λέει ότι στην Κω μπορούμε να δημιουργήσουμε.