Διαβάσαμε την ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου για την επαίσχυντη στάση κάποιων διευθυντών των σχολείων στην προσπάθεια τους να υποστηρίξουν το πρόγραμμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων.

 

Δεν θα σταθούμε στις κατηγορίες των συνδικαλιστών και της πλειοψηφίας των καθηγητών που σίγουρα έχουν δίκιο για μια αξιολόγηση που επιβάλει η συγκεκριμένη κυβέρνηση και που είναι φυσιολογικό να την αποδέχονται κάποιοι διευθυντές εξ αιτίας της θέσης τους.

 

Εμείς θα σταθούμε στο εγχείρημα της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων που ακούγεται δίκαιο και αναγκαίο και έτσι περνά στην κοινωνία σε αντίθεση από την ωμή πραγματικότητα και την αλήθεια.

 

Η αξιολόγηση κάθε σχολικής μονάδας καθορίστηκε και επιχειρείται μέσα σε ένα σύστημα συγκεντρωτικό, αυταρχικό και απόλυτα κυρίαρχο ακόμα και στην πλέον απομακρυσμένη μονάδα! 

 

Τα οικονομικά μέσα της λειτουργίας των μονάδων, οι συντηρήσεις, οι προσλήψεις, οι μεταθέσεις, οι αποσπάσεις, οι λειτουργικές νομοθεσίες, τα βιβλία, η εκπαιδευτική ύλη, οι μισθοδοσίες ακόμα και τα ωράρια εξαρτώνται από έναν άνθρωπο! Τον Υπουργό Παιδείας!!

 

Καλούνται να αξιολογηθούν οι σχολικές μονάδες όταν οι μισές είναι σε ακατάλληλα κτίρια και τολ και περισσότεροι καθηγητές τους ζουν με μισθούς πείνας αφού ίσα που φτάνει το ενοίκιο και το φαί!

 

Καλούνται να αξιολογηθούν οι δημόσιες σχολικές μονάδες όταν ο υπουργός παιδείας ανερυθρίαστα στηρίζει την ιδιωτική εκπαίδευση και τους κολεγιάρχες!

 

Καλούνται να αξιολογηθούν οι σχολικές μονάδες όταν το σύνολο της λειτουργίας τους ελέγχεται πλήρως και δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια η διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια και αυτάρκεια!

 

Αυτή δεν είναι αξιολόγηση! Είναι το άλλοθι για την υποταγή και το ρουσφέτι!