Κώστας Σκανδαλίδης. Μια εξομολόγηση προς την κατεύθυνση της αποκέντρωσης εξουσιών

Διαβάσαμε στον τοπικό τύπο με ιδιαίτερη προσοχή την προχθεσινή ομιλία του συμπατριώτης μας Κώστα Σκανδαλίδη στην Βουλή που κατά την άποψη μας οριοθετεί της πολιτικές του προτιμήσεις στο πολιτικό και κομματικό φάσμα της χώρας.

Σας μεταφέρουμε δύο παραγράφους της ομιλίας του με την οποία ούτε λίγο, ούτε πολύ, μιλά για την συμμετοχική δημοκρατία και για την μεταφορά της διαχείρισης των τοπικών υποθέσεων στις τοπικές  νησιωτικές κοινωνίες!

“Μας λέει ο κ. Σκανδαλίδης “Τι θα σήμαινε για την ιεράρχηση των θεσμών και τις αναπτυξιακές επιλογές; Η κεντρική διεύθυνση αποφάσιζε για όλα. Όμως κάθε νησιωτικός δήμος ξέρει και τις προτεραιότητες, και τους στόχους, και τις ανάγκες και έπρεπε να ιεραρχήσει ως κατεξοχήν αναπτυξιακός θεσμός τις προτεραιότητες της ανάπτυξης και να απαιτήσει από την πολιτεία να μπουν με αυτή τη σειρά που η τοπική κοινωνία αποφασίζει στο αναπτυξιακό πρόγραμμα. Ποιος είναι πιο κοντά στον λαό από την Τοπική Αυτοδιοίκηση; Και ιδιαίτερα με βάση την αρχή της εγγύτητας στον πολίτη -χάρτης της τοπικής αυτονομίας- ό,τι μπορεί να αποφασιστεί στον τόπο να είναι κανόνας, πέρα από τα μεγάλα έργα, τα διαπεριφερειακά και τα υπόλοιπα. Που υπάρχει αυτό;

Το λάθος είναι ότι δεν ταυτίσαμε τον Δήμο με το κράτος. Η έννοια του ενός Δήμου στο νησί σήμαινε συγκέντρωση παραγωγικών, αναπτυξιακών, οικονομικών δυνάμεων και διοικητικών μηχανισμών και δυνατότητα να ασκήσουν απευθείας αναπτυξιακή πολιτική οι Δήμοι μέσα από τις δικές τους διαδικασίες. Οι κυβερνήσεις φοβήθηκαν την αποκέντρωση και αυτό είναι απαράδεκτο, διότι οι θεσμοί δίνουν μάχες. Ξέρετε πόσα χρόνια έκανε για να γίνει η μαρίνα της Ρόδου; Από το ΄80 τη συζητάμε και απέναντι η Τουρκία έχει κάνει δέκα μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Ξέρετε πόσα χρόνια πέρασαν ώστε να αποφασίσει η ΔΕΗ που θα βάλει το εργοστάσιο στη Ρόδο; Ξέρετε πόσα χρόνια πέρασαν και δεν αξιοποιήθηκε η γεωθερμία στη Νίσυρο; Γιατί; Γιατί ακριβώς δεν αναθέσαμε την ευθύνη της απόφασης, άρα και την ευθύνη απέναντι στο κράτος και την ποινική ευθύνη, να αποφασίσουν οι τοπικοί θεσμοί παρά κάποιοι νομικοί. Και κρατούσαμε ισορροπίες, πού θέλει αυτός, πού θέλει ο άλλος, πού θέλει ο τρίτος”.

Ο κ. Σκανδαλίδης μιλά για λάθη δικά του και του ΠΑΣΟΚ γιατί μάλλον αγνοεί ότι η αποκέντρωση εξουσιών από κάποια χέρια, σε άλλα χέρια είναι στην ουσία μια επανάσταση! Και ότι για να υλοποιηθεί απαιτείται πίστη, χρόνος, ωρίμανση, συναίνεση και σταδιακά βήματα.  Και αυτά τα ειρηνικά επαναστατικά βήματα έγιναν την πρώτη μόνο περίοδο του ΠΑΣΟΚ!

Απλά από κάποια στιγμή και μετά οι κεντρικοί κρατικοί εξουσιαστές για πολλούς λόγους δεν άφηναν να φύγει η γλυκιά εξουσία από τα χέρια και τις τσέπες τους…

Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρόν! Γιατί να μην είναι φίλε Κώστα Σκανδαλίδη η αποκέντρωση των εξουσιών, η συμμετοχική δημοκρατία, η άμεση συμμετοχή των πολιτών στην διαχείριση των δικών τους υποθέσεων το μοναδικό κριτήριο επιλογής του καλύτερου ή και ένα από τα θέματα της συνεργασίας;

Γιατί να ψάχνουμε να πάρουμε υπουργικές καρέκλες, αντί να δώσουμε τις καρέκλες στις τοπικές κοινωνίες και στον ίδιο τον λαό; Κάποιοι δεν χόρτασαν ακόμα;