Διαβάσαμε την πρόταση του αγαπητού κ. Φ. Παπανικολάου στα μέσα ενημέρωσης της Κω για την απόδοση τιμών στον αποστάτη τότε Βουλευτή συγχωρεμένο Σταμάτη Μανούση και εκπλαγήκαμε για την άποψη του αφού ως επιστήμων έχει την υποχρέωση να μελετά την ιστορία πριν τοποθετηθεί δημόσια.
Δυστυχώς τελευταία επιχειρείται για άγνωστους σε εμάς λόγους προσπάθεια αποκατάστασης της πολιτικής προσωπικότητας του συγχωρεμένου Βουλευτή Σταμάτη Μανούση και της απόκρυψης του πολιτικού του εγκλήματος κατά της βούλησης του λαού της Κω που τον εξέλεξε πάνδημα Βουλευτή της Ένωσης Κέντρου.
Επειδή ο κ. Φίλιππος δικαιολογείται γιατί την περίοδο εκείνη της αποστασίας του 1965 ήταν παιδάκι και άρα δεν γνωρίζει τα γεγονότα, εμείς υποχρεωνόμαστε να αντιγράψουμε την άποψη του αρχηγού της ΕΡΕ αείμνηστου Παναγιώτη Κανελόπουλου, τι αναφέρει σε υπόμνημα του προς τον βασιλιά Κωνσταντίνο τον Ιανουάριο του 1966 όταν εκ των υστέρων πληροφορήθηκε ορισμένες λεπτομέρειες της αποστασίας.
«Το χειρότερον … είναι ότι η απόσπασις των αναγκαίων βουλευτών… έγινε με εξαγοράν συνειδήσεων… με τον υπουργικόν θώκον ή και με άλλα ακατονόμαστα μέσα …». (Λιναρδάτος απόσπασμα υπομνήματος σελ 296)
. Οφείλει επίσης ο αγαπητός Φίλιππος να γνωρίζει ότι ο Σταμάτης Μανούσης υπήρξε Βουλευτής της Ενώσεως Κέντρου από την ημέρα της εκλογής του το 1963 μέχρι και την ημέρα της αποστασίας του στις 17 Σεπτεμβρίου 1965 και όχι όπως παραπλανητικά αναφέρει στο κείμενο του μέχρι το 1967.
Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1965, ημέρα της αποστασίας του Σταμάτη Μανούση (ήταν ο 151ος από τους 152 που ψήφισαν την Κυβέρνηση Στεφανόπουλου μετά από τρεις άκαρπες προσπάθειες) και της ορκωμοσίας του ως Υπουργού Υγείας τα ιστορικά κείμενα έγραψαν τα ακόλουθα:
“Χαρακτηριστικό είναι ότι ορισμένοι υπουργοί αποφάσισαν την τελευταία στιγμή να ενδώσουν στις πιέσεις για συμμετοχή στην Κυβέρνηση. Από φόβο μήπως αλλάξουν γνώμη τους όρκισαν βιαστικά, άλλους αξύριστους και άλλους με τα καθημερινά τους ρούχα”…..
Αναρωτιόμαστε από που προκύπτει στον κ. Παπανικολάου ότι ο Σταμάτης Μανούσης συκοφαντήθηκε από κάποιους “δημοκράτες” φίλους του, ή ότι του είπαν όχι στα φανταστικά σχέδια του για νέο νοσοκομείο, όταν οι φίλοι που του απέμειναν μετά την αποστασία μετριόντουσαν στα δάκτυλα του ενός χεριού.
Ευτυχώς είναι νωπές οι μνήμες και πάρα πολλοί είναι αυτοί στην μικρή μας κοινωνία που έζησαν και υπέστησαν την θλιβερή εικόνα ενός Βουλευτή που ατίμασε την δημοκρατία μας και πρόδωσε τον κυρίαρχο λαό μας.