Διαβάσαμε την καταγγελία του συμπατριώτη μας με την οποία εξέφραζε την απαράδεκτη συμπεριφορά των εργαζομένων στον νοσοκομείο μας κατά του ιδίου και μάλιστα τις στιγμές που αισθάνονταν άσχημα στην υγεία του.
Ο συμπατριώτης μας για να εκφραστεί δημόσια θα αισθάνθηκε την άδικη μεταχείριση και απεδίωξε με αυτόν τον τρόπο της δημοσιότητας να την καταγγείλει.
Όμως υπάρχουν και κάποια πράγματα που θα πρέπει να μας ηρεμούν και να μας οδηγούν σε καλύτερες σκέψεις και αποφάσεις.
Μια καταγγελία για ένα μεμονωμένο περιστατικό δεν λέει τίποτε! Πολύ δε περισσότερο αμαυρώνει την λειτουργία ενός ιδρύματος στο οποίο υπηρετούν εκατοντάδες υπάλληλοι που με αυταπάρνηση προσφέρουν τον εαυτό τους για την προστασία της υγείας των συμπατριωτών μας.
Μια καταγγελία εάν πρώτα δεν εξαντλήσουμε τα περιθώρια συνεργασίας με τους προϊσταμένους για την επιδίωξη της καλυτέρευσης των συνθηκών αλλά και των ανθρωπίνων λαθών πέφτει στο κενό.
Μια καταγγελία που έρχεται από το πουθενά και δεν ερμηνεύει τα γεγονότα που οδήγησαν στην άδικη πράξη την άλλη πλευρά οδηγεί επίσης σε λάθος συμπεράσματα.
Και το σπουδαιότερο. Η καταγγελία για ανάρμοστη συμπεριφορά μιας στιγμής, ενός υπαλλήλου δεν αντιπροσωπεύει την τεράστια και συνολική προσφορά των εργαζομένων και άρα δεν δημοσιοποιείται, γιατί έτσι θίγεται το σύνολο.