Η αποκολοκύνθωση μιας γενιάς καθημαγμένης

Πήραμε και δημοσιεύουμε τις παρατηρήσεις ενός φίλου που μας τις απέστειλε και μας παρακάλεσε να τις δημοσιεύσουμε.

“Αγαπητοί φίλοι διάβασα το σχόλιο σας για την περίπτωση της υποδοχής στην Ρόδο του αγαπητού κατά τα άλλα κ. Τζέιμς Καφετζή του Σαρβάιβορ και με λύπη οφείλω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις.

Αποκολοκύνθωση είναι η σατιρική κωμωδία του Σενέκα στην οποία γελοιοποιεί την αποθέωση του αυτοκράτορα Κλαύδιοι και μεταφορικά η λέξη σημαίνει αποβλάκωση, διανοητική – πνευματική κατάπτωση… Αυτό σημαίνει!

Αλήθεια αυτό συμβαίνει στον λαό μας. Ο λαός φταίει που έχει φυράνει ο νους του ή οι ταγοί του, που τον οδήγησαν στο χείλος της πνευματικής πενίας.

Ο κόσμος ευθύνεται που προσκυνάει σώβρακα και φανέλες και “Ντάνους” και “Καφετζήδες” ή οι πολιτικοί που πρόδωσαν ελπίδες και βύθισαν προσδοκίες γενεών και γενεών;

Και οι πνευματικοί άνθρωποι τούτου του τόπου; Οι καθοδηγητές του νου; Που δραστηριοποιούνται και τι πράττουν;

Κάποτε, όχι πάρα πολλά χρόνια πριν, στο ξόδι ενός ποιητή, του Κωστή Παλαμά ήχησαν σάλπιγγες και καμπάνες βροντερές, δόνησαν σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα. Στην κηδεία του πολιτικού Γεωργίου Παπανδρέου οι φοβερές σημαίες ξεδιπλώθηκαν στον αέρα. Σε εκείνα τα φέρετρα ακούμπησε τότε η Ελλάδα!

Πέθανε η Κική Δημουλά πέρσι και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος και η Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ και τους σκέπασε η σιωπή. Ποιοί να ΄ταν αυτοί θα πουν κάποιοι.

Λυπάμαι, πολύ λυπάμαι ίσως και μόνος.”