Πήγαμε στο σχολείο με τα παιδιά των ειδικών αναγκών και μάθαμε πολλά πράγματα. Κυρίως μάθαμε πως ξεκίνησε να λειτουργεί. Ποιοί ήταν οι πρωτοπόροι. Ποιές μητέρες διεκδίκησαν το αυτονόητο δικαίωμα τους να δημιουργηθεί. Τον σύλλογο και τους προέδρους τους.
Το κάναμε γιατί έχουμε προβληματιστεί από μια ξεχωριστεί περίπτωση παιδιών που έχουν την ειδική πάθηση του αυτισμού.
Οι τρεις οικογένειες που γνωρίσαμε σηκώνουν το βάρος μόνοι τους. Ίσως είναι περισσότερες. Ίσως το φορτίο τώρα να είναι βαρύ για τον έναν, τους λίγους, αλλά είναι γνωστό ότι η κοινωνία μας έχει αποδείξει πως μπορεί και αυτή να βοηθήσει να αντέξουν το βάρος.
Δεν χρειάζονται πολλά. ένας χώρος, μια μονάδα ξεχωριστή από τα άλλα. Ένα, δύο ειδικοί στο αντικείμενο, και πολύ αγάπη από όλους μας.
Να γίνει η αρχή. Να μάθει η κοινωνία. Να βρεθούν στον Δήμο και στο Επαρχείο μερικοί, έστω ένας, μπροστάρηδες.
Και να είστε βέβαιοι ότι θα ακολουθήσουν πολλοί. Τα παιδιά αυτά δεν είναι ανάπηρα, χρειάζονται αγάπη και ξεχωριστή εκπαίδευση. Είναι ξεχωριστά πανέξυπνα.
Η υποστήριξη τους δεν είναι απαίτηση. Είναι δικαίωμα και είναι υποχρέωση της πολιτείας. όμως είναι λίγα τα παιδιά. Ας γίνει υποχρέωση της κοινωνίας μας.