Διακόσια χρόνια λευτεριάς για ένα έθνος που έζησε τετρακόσια σκλαβιάς είναι πράγματι αιτία εορτών.
Δυστυχώς έτυχε να συμπέσουν με την πανδημία που κατατρώει τα πάντα. Την διάθεση, την ελπίδα, την ζήση.
Διακόσια χρόνια, που μπορούσαν να γίνουν αφορμή για περίσκεψη. Για τα πάθη της φυλής μας. Για τις διχόνοιες και για τις φυλακίσεις των γενναίων.
Διακόσια χρόνια της εξάρτησης, της Βαυαροκρατίας, και της υποτέλειας στους μεγάλους.
Αλλά και τις ανδραγαθίες, τους ηρωισμούς, τις θυσίες, το αίμα για την ελευθερία και την δημοκρατία.
Και όμως τις γιορτές της μνήμης των αθανάτων, τις εκδηλώσεις για αφορμή μιας νέας αφετηρίας του έθνους μας τις μετατρέψαμε σε καρακιτσαριό!
Αλλά ποιός φταίει όταν ο αρχηγός εμφανίζεται με την στολή της Μπουμπουλίνας και με τσαντάκι “τουριστικό τσαρούχι” ίσως και made in China.
Ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης δεν αξίζουν αυτή την γκλαμουριά.
Χρόνια πολλά