Αγαπητέ Νίκο. Γεια σου καλέ μου φίλε Μεβλούτ

Γιορτινές αυτές οι ημέρες και οι ευχές δίνουν και παίρνουν. Έτσι και οι δύο Υπουργοί Εξωτερικών της Τουρκίας και της Ελλάδας αποφάσισαν να ανταλλάξουν τις δικές τους ευχές.

Όποιος τις διαβάσει θα καταλάβει αμέσως το χάος που χωρίζει τους δύο άνδρες. Και ταυτόχρονα θα λυπηθεί γιατί θα μπορούσαν να ήταν ειλικρινείς και να ένωναν τους δύο λαούς που στενάζουν από τον κορονοϊό αλλά και από την οικονομική κρίση.

Το τραγούδι για τον Μεμέτη και τον Γιάννη στον Βόσπορο. Ο ίδιος λαός που τελικά είναι αυτός που πάντα κλαίει και πάντα αναστενάζει. Είναι αυτό που χωρίζει με άβυσσο τις εξουσίες από τους λαούς τους.

Ξημεροβραδιάζονται και από την μία πλευρά και από την άλλη, άνδρες και γυναίκες ένστολοι, μέσα στην Θάλασσα και πάνω στα βουνά για να αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλον.  Χωρίς να γνωρίζονται. Χωρίς να ξέρουν τις οικογένειες τους. Χωρίς να αισθάνονται την αγωνία των παιδιών τους που τους περιμένουν.

Για ποιό λόγο; Για τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας.  Κανένας δεν μας λέει τι θα κερδίσουμε και τι θα χάσουμε. Την υφαλοκρηπίδα;  Τα πετρέλαια; Κάποια νησιά;

Μέχρι να μπει στη μέση το φιλότιμο, η αδικία, ο πατριωτισμός, ο τσακωμός, για να ξεκινήσει ο πόλεμος. Ένας πόλεμος άδικος μπροστά στις επιθυμίες των λαών για ειρήνη και ευημερία.

Ένας πόλεμος που θα ματώσει και τους δύο. Ένας πόλεμος που τους μόνους που θα ωφελήσει είναι οι πολυεθνικές και οι δανειστές.

Αλήθεια μπορεί κάποιος να μας πει ποιοί κέρδισαν και ποιοί έχασαν στην Συρία, στο Ιράκ, Στη Λιβύη, στην Αρμενία; Και ποιοί χάνουν με τους εξοπλισμούς στην Τουρκία και στην Ελλάδα;

Εμείς ελπίζουμε στο νέο έτος αυτές οι ευχές να είναι ειλικρινείς. Από την πλευρά μας φαίνεται ότι στον υπουργό Εξωτερικών κ. Νίκο Δένδια πρυτανεύει η σύνεση. Ας ξεκινήσει η διπλωματία την δουλειά της και ας σταματήσουν τον πόλεμο στα κανάλια οι άφρονες ειδικοί και δημοσιογραφούντες… 

Ο διάλογος είναι ο μόνος δρόμος που θα ωφελήσει και τους δύο λαούς. ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΛΑΩΝ