Έκανε το πρώτο ατόπημα κατηγορώντας την δημοτική αρχή ότι άδειασε το ταμείο της ΚΕΚΠΑΠΥΑΣ και για να το καλύψει κάνει και το δεύτερο ατόπημα με την επόμενη ανακοίνωση της υπερηφανευόμενη ότι στην εποχή της αύξησε το ταμείο.
Αποκρύπτει η κ. Ρούφα ότι η κοινωνική επιχείρηση του Δήμου ως έσοδα είχε μόνον τις επιχορηγήσεις του Δήμου και του κράτους. Και αυτή την εποχή των επιδοτήσεων την έζησε τα δύο πρώτα χρόνια της δικής της προεδρίας.
Και φυσικά αποκρύπτει και το γεγονός ότι τα εκατομμύρια στην ΚΕΚΠΑΠΥΑΣ προήλθαν από την ενοποίηση των αστικών συγκοινωνιών σε αυτήν και από πουθενά αλλού. Των δημοτικών αστικών συγκοινωνιών που άλλοι διοικούσαν.
Μέμφεται τον κ. Νικηταρά για τα τραινάκια και μάλλον ξεχνά το ξεπούλημα του Κυρίτση αποδίδοντας ευθύνες στον κ. Νικηταρά.
Αποσιωπά το γεγονός της κατάρρευσης των οικονομικών στα δημοτικά λεωφορεία εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης.
Και το σπουδαιότερο, αποκόπτει από τον ενιαίο κορμό του Δήμου στον οποίο συμπεριλαμβάνονται το σύνολο των οργανισμών του την ΚΕΚΠΑΠΥΑΣ και την αναγορεύει ως ανεξάρτητη δομή στην οποία ο Δήμος χρωστά χρήματα.
Δυστυχώς στη προχθεσινή διαπίστωση μας ότι το μίσος και η εκδίκηση με τα οποία εμφορείται η κ. Ρούφα για τον κ. Νικηταρά είναι αυτά που την καθοδηγούν διαψεύδεται από την ίδια.
Η τελευταία ανακοίνωση της, μας παρέχει το δικαίωμα να πούμε ότι δεν είναι μόνο το μίσος που πολλές φορές αδικεί τους ανθρώπους στις πράξεις τους. Είναι και η πολιτική σοφία στην οποία το έλλειμμα πλέον είναι αποδεδειγμένο.