Η δημόσια τοποθέτηση της κ. Μακρή για την αναγκαιότητα της μετεγκατάστασης του εσπερινού σχολείου που βρίσκεται στο Πυλί από την μια φανερώνει την σοβαρότητα του προβλήματος και από την άλλη δείχνει την αναγκαιότητα σοβαρής χωροταξικής μελέτης πριν ξεκινήσει σε κάποιο μέρος η κατασκευή ενός κτιρίου.
Είναι αλήθεια ότι η πρόταση για την μετεγκατάσταση του σχολείου έρχεται από παλιά. Από τότε που οι μαθητές ξεπερνούσαν τους 100, που οι περισσότεροι ήταν από την Κω και που η μετακίνηση τους ήταν δύσκολη.
Η δημιουργία του έγινε από την ανάγκη απόκτησης πτυχίου γυμνασίου ή λυκείου, ανάλογα πλέον από τις απαιτήσεις πρόσληψης σε κάποια δημόσια υπηρεσία.
Έφτιαξαν λοιπόν το σχολείο σε ένα παλιό και εγκαταλειμμένο παλιό σχολείο, χωρίς να αναρωτηθούν γιατί εγκαταλείφθηκε και το σπουδαιότερο χωρίς να σκεφθούν το κόστος της μετακίνησης των δασκάλων και των μαθητών.
Και ενώ έβλεπαν ανθρώπους που είχαν ανάγκη ένα πτυχίο να πηγαίνουν με ποδήλατο από την πόλη στο Πυλί, ενώ έβλεπαν ότι κάποιοι, οι περισσότεροι, αργούσαν να πάνε γιατί δεν είχαν δικό του μέσο ή γιατί τις πρώτες ώρες δούλευαν ακόμα, κανένας δεν ενδιαφέρονταν να λύσει το τεράστιο πρόβλημα. Βλέπετε σε αυτό το σχολείο πήγαινε μόνο η φτωχολογιά….
Πέρασαν τα χρόνια, αποφοίτησαν εκατοντάδες από αυτό το σχολείο κυρίως με την αγάπη και την βοήθεια και την ανοχή των καθηγητών και τώρα έφτασε στο τέλος του. Δεν έχει μαθητές, κάθε χρόνο είναι και λιγότεροι και σε λίγο θα κλείσει.
Τώρα λοιπόν εύκολα όλοι μας θα πούμε να γίνει μετεγκατάσταση, ενώ τότε κανένας δεν ρώτησε τον Αργύρη με τι κουράγιο έπαιρνε το ποδήλατο για να πάει από την Κω στο Πυλί, να πάρει το πτυχίο του Γυμνασίου για να διορισθεί οδοκαθαριστής!
Η επιλογή του χώρου δεν είναι αστεία υπόθεση. Είναι το πρώτο μέλημα των έξυπνων επιχειρηματιών και το πρώτο μεγάλο λάθος των ανθρώπων που κτίζουν εκεί που είναι το χωράφι τους.
Ας ελπίσουμε αυτό το σχολείο με την μετεγκατάσταση του, για την απόφαση της οποίας συγχαίρουμε τον ενιαίο πλέον Δήμο της Κω και την κ. Μακρή, να γίνει κυψέλη μόρφωσης των ανθρώπων που πράγματι έχουν ανάγκες και όχι φορτίο βαρύ και ασήκωτο όπως είναι αυτό στο Πυλί.