Πολυτεχνείο σήμερα. Κάθε ομοιότητα με το χθες είναι τυχαία

Τότε ήταν ο πατέρας Μητσοτάκης. Ο άνθρωπος που εξευτέλισε τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Ο άνθρωπος που μεταχειρίστηκε τους βουλευτές ως υποχείρια της βασιλομήτορος Φρειδερίκης. Σήμερα με πρωθυπουργό τον γιό Μητσοτάκη ξευτελίστηκαν πρόεδροι κομμάτων και Βουλευτές στους δρόμους της Αθήνας!

Το 1965 μπορεί να μην είναι το ίδιο με το σήμερα, αλλά και τότε όπως και σήμερα οι εκπρόσωποι του λαού στην Βουλή των Ελλήνων έγιναν κλοτσοσκούφι. Το είδαμε  σήμερα με τους Βουλευτές του ΚΚΕ και του Βαρουφάκη μπροστά στα κράνη των χωροφυλάκων!

Τότε ήταν ο Κομμουνιστικός κίνδυνος και οι προβοκάτσιες της ζάχαρης στα τανκς του Έβρου. Σήμερα είναι ο κορονοϊός και οι μάσκες, τα ρόπαλα και οι κουκούλες που βρήκε η αστυνομία μέσα σε ένα αυτοκίνητο!

Τότε μας είπαν ότι ο κίνδυνος ήταν ο Κομμουνισμός, Σήμερα μας είπαν ότι οι κίνδυνοι ήταν οι οργανωμένες ομάδες των μελών του ΠΑΜΕ, και οι 7 Βουλευτές του Μέρα 25 που συμμάχησαν με τον κορονοϊό!.

Και κρύβουν ότι ο κίνδυνος για το κατεστημένο ήταν τότε  ο Ανδρέας και σήμερα είναι ο Αλέξης. Ο Ανδρέας που εκείνη την εποχή αγκάλιαζε με τις ιδέες τα εκατομμύρια των πολιτών απέναντι του Μητσοτάκη και σήμερα που ο Αλέξης από το πουθενά, που εποφθαλμιά της πατρογονικές καρέκλες της εξουσίας

Τότε από το 1965 μέχρι το 1967 η δημοκρατία καταλύθηκε όχι από τον ανύπαρκτο Κομουνιστικό κίνδυνο αλλά από την ωμή βία του κράτους των αστυνομικών της αποστασίας κατά του λαού που είχε βγει στους δρόμους.

Και σήμερα που φοβήθηκαν μήπως και η Βουλευτής Σακοράφα που θα περνούσε μόνη της μπροστά από την Αμερικανική Πρεσβεία θα μας κολλούσε τον κορονοϊό!

Αυτό που συνέβη χθες στους δρόμους της Αθήνας μπορεί να μην μοιάζει με το χθες της αποστασίας, αλλά οι λεπτομέρειες των γεγονότων με τους Βουλευτές να διώκονται και με τους προέδρους των κομμάτων να προπηλακίζονται από σιδηρόφρακτους φύλακες μόνο δημοκρατία δεν θυμίζει.

Και τότε όπως και σήμερα το καταστημένο κτύπησε τους γνήσιους εκπροσώπους του λαού και στο τέλος κατέλυσε την Δημοκρατία και αυτό δεν πρέπει να  περάσει απαρατήρητο.