Η Κως ιστορικά χαρακτηρίζεται ως σταυροδρόμι πολιτισμών. Στην τρισχιλιετή ιστορία της έχει δεχθεί επιρροές από δεκάδες λαούς, πολιτισμούς και θρησκεύματα και άντεξε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε πολέμους, κατοχές και μεταναστεύσεις πληθυσμών.
Τα γράφουμε αυτά γιατί θέλουμε για μια ακόμα φορά να επιστήσουμε την προσοχή στην προστασία αυτής της πολυπολιτισμικής μας κατάκτησης που μας έκανε ανεκτικούς στην διαφορετικότητα των ανθρώπων.
Υπάρχουν όμως και κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις που αυτές οι κατακτήσεις που αφορούν ντόπιους και μικρασιάτες, ντόπιους και της λοιπής Ελλάδας, χριστιανούς και μουσουλμάνους, παλιά και εβραίους, κινδυνεύουν εάν δημόσια και με θάρρος δεν τις διαφυλάξουμε.
Προχθές στα μιντιακά μέσα της Κω διαβάσαμε την είδηση που δημοσίευσε ο συμπαθής συμπατριώτης μας κ. Μηνάς Χατζημιχαήλ (να του ευχηθούμε και χρόνια πολλά) για την άφιξη προσφύγων και μεταναστών μπροστά στο Επαρχείο. Τον φίλο Μηνά, υπέρμαχο υποστηριχτή της ΡΥΑΝΑΙΡ, όπως θα θυμάστε…
Η έκφραση του ότι αφίχθησαν ¨επενδυτές¨ από τα τουρκικά παράλια κάθε άλλο οδηγεί την σκέψη μας στον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ανθρώπων κατατρεγμένων. Ανθρώπων που έχουν ψυχή και καρδιά. Που ψάχνουν στον ήλιο μοίρα.
Το ίδιο που έψαχναν και οι μικρασιάτες συμπατριώτες μας όταν έβγαιναν με μια εικόνα φυλακτό στις παραλίες της Κω. Το ίδιο όταν έρχονταν στην Κω να βρουν καλύτερη ζωή οι συμπατριώτες μας από την υπόλοιπη Ελλάδα. Το ίδιο όταν έφταναν στην Κω οι Μουσουλμάνοι Κρητικοί ξεριζωμένοι από την πατρίδα τους Κρήτη!
Τι έψαχναν όλοι αυτοί;. Την ανθρωπιά! Και κάθε απαξιωτική λέξη σε όλους αυτούς τους ανθρώπους είναι ακόμα ένας πνιγμός, ακόμα μία βόμβα, ακόμα μία δίωξη, ακόμα μια ημέρα χωρίς ψωμί.