Έβγαλε ανακοίνωση ο Κυρίτσης για το έργο που κατασκευάζεται στην Καρδάμαινα και γεμάτος πίκρα από την μια και υπερηφάνεια από την άλλη μας εξηγεί ότι το έργο της κατασκευής των δρόμων είναι δικό του και τα φτιάχνει ο άχρηστος κ. Νικηταράς!
Δείχνει πικραμένος γιατί ενώ είχε προετοιμάσει με μελέτες δεκάδες έργα δεν πρόλαβε να τα κατασκευάσει και τώρα τα βρήκε έτοιμα ο Νικηταράς και κάνει τον καμπόσο..
170 έργα κατασκεύασε στην θητεία του και άλλα τόσα προετοίμασε αλλά δυστυχώς εξ αιτίας της γραφειοκρατίας δεν τα ξεκίνησε!
Πίκρα λοιπόν. Μεγάλη πίκρα! Μερικές φορές μάλιστα κάποιοι τον καταλαβαίνουν και συμπάσχουν μαζί του. Και κάποιοι δικοί του που είναι αλήθεια ότι δούλεψαν μαζί του ανιδιοτελώς αισθάνονται και αυτοί αδικημένοι.
Άλλωστε δεν είναι μικρό πράγμα να έχεις φτιάξει εκατοντάδες έργα και τώρα στην καρέκλα της εξουσίας να κάθεται άλλος και μάλιστα μπροστινός και άχρηστος!
Κάποιους από τους φίλους του θα τους δικαιολογήσουμε την πικρία αφού η σχέση τους με την πολιτική είναι ελάχιστη. Όμως τον Κυρίτση που ήταν μπασμένος μέχρι τα μπούνια στα άδυτα του ΠΑΣΟΚ ξέρουμε πολύ καλά που θέλει να το πάει!
Γιατί μην μας πείτε ότι δεν ξέρει τους λόγους που η μισή Καρδάμαινα δεν τον ψήφισε, όταν τον ψήφιζαν ακόμα και οι πέτρες! Μην μας πείτε ότι δεν είχε διαβάσει εκείνο το κείμενο για την Αντιμάχεια. Μην μας πείτε ότι δεν πήρε είδηση τι γίνονταν στα δικαστήρια. Μην μας πείτε ότι δεν έβλεπε τους απεργούς υπαλλήλους του.
Με την ανακοίνωση του για τα 170 έργα και τα άλλα τόσα που προετοίμασε θέλει να μας πείσει ότι η επιτυχία των πολιτικών εξαρτάται από τα έργα, γιατί επιθυμεί να υπάρχει σύγκριση με τον αντίπαλο του μόνο στα έργα.
Οι πολίτες όμως τον έκριναν σε άλλα πράγματα. Για το ήθος και την αξιοπρέπεια. Οι πολίτες τον τιμώρησαν για την εκδικητικότητα του. Για την ειρωνεία του. Την καλοπέραση του. Την δολιότητα του.
Για την πρώτη τετραετία του, τότε που κατέβασε τα παντελόνια, μας είπε ότι άλλαξε και τον πιστέψαμε. Τώρα προσπαθεί να μας αποπροσανατολίσει μιλώντας για τρεις χιλιάδες έργα γνωρίζοντας ότι η κοινωνία της Κω πλέον απαιτεί ήθος και ανθρώπινη αξιοπρέπεια που δεν θα αλλάξει όσο σαπούνι και αν ξοδεύει.
Απλά και ας το θυμούνται κάποιοι, η σύγκριση σε αυτό το επίπεδο της ηθικής στην πολιτική πρέπει να είναι καθημερινή και με πράξεις