Με την παρέμβαση της Γερμανίας. Μέσα στο ΝΑΤΟ. Δηλαδή με τις ευλογίες και της Αμερικής συμφωνήθηκε να ξεκινήσουν οι συνομιλίες για την θάλασσα. Μάλιστα υπόγραψαν η Ελλάδα και η Τουρκία και ένα σχετικό συμφωνητικό!
Αμέσως μετά την συμφωνία ξεκίνησε ο πόλεμος των δηλώσεων. Πρώτα αποκάλυψε την συνάντηση και τη συμφωνία η Τουρκία και μετά ξεκίνησε ο χάρτινος πόλεμος που κατέληξε σε πλήρη ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων. Θωρακίσαμε το Καστελόριζο σαν αστακό χωρίς ο Τούρκος να θέτει θέμα της ελληνικότητας του.
Το πρόβλημα ήταν τα πετρέλαια. Η φαίνεται ότι είναι τα πετρέλαια. Λες και αν υπάρχουν πετρέλαια θα αφήσουν οι πολυεθνικές την Ελλάδα και την Τουρκία να τα μοιράσουν…
Και τελικά φτάσαμε στο ζητούμενο. Στην νέα αγορά του αιώνα! Που μόνο με την ένταση, τον ενδεχόμενο κίνδυνο σύρραξης και το πατριωτικό φρόνημα θα δικαιολογούσαμε στους πολίτες τις υπέρογκες δαπάνες των εξοπλισμών μέσα σε αυτή την οικονομική κρίση.
Σίγουρα οι ένοπλες δυνάμεις μας θέλουν ανανέωση του ανθρώπινου δυναμικού και εκσυγχρονισμό των μέσων τους. Αλλά αυτό με πρόγραμμα και φυσικά όχι κάτω από τις πολεμικές ιαχές.
Αγοράζουμε λοιπόν όλα αυτά που θα αγοράσουμε. Αεροπλάνα, πλοία, τανκς, πυραύλους, ενώ ήταν γνωστό από την αρχή ότι θα συνομιλήσουμε για τις διαφορές μας. Λες και δεν μπορούσαμε από την αρχή να φωνάζαμε για συνομιλίες αντί να στέλνουμε τα πολεμικά μας απέναντι των Τούρκων.
Ας ευχηθούμε να μην υπάρξει ένα στημένο και πάλι θερμό επεισόδιο. Μια στραβή και τυχαία ζημιά εκεί που συνωστίζονται τα πλοία. Γιατί τότε αυτά που τώρα παραγγείλαμε και εμείς και οι Τούρκοι θα διπλασιαστούν και θα τριπλασιαστούν προς χάριν των εταίρων μας που τρίβουν τα χέρια τους.
Αν διαβάσετε τις δηλώσεις της Υπουργού Άμυνας της Γαλλίας για την επιτυχία της πώλησης των όπλων και τα συγχαρητήρια που έδωσε στην βιομηχανία παραγωγής των γαλλικών αεροπλάνων θα καταλάβετε για ποιο πράγμα γίνονται οι πόλεμοι.