Αναμφίβολα η 3η του Σεπτέμβρη ήταν μια ημέρα που σημάδεψε για πολλά χρόνια την πορεία της χώρας σε όλο το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό φάσμα.
Η ηγετική φυσιογνωμία του Ανδρέα και η 7χρονη δικτατορία δημιούργησαν ένα μείγμα πολιτικής που διαφοροποίησε τα πολιτικά πράγματα και ανέτρεψε τα μέχρι πριν την δικτατορία συνηθισμένα.
Σίγουρα σε αυτό βοήθησε και η παρουσία του έτερου ηγέτη Κ. Καραμανλή που μεταλλαγμένος στην Γαλλία τα 7 χρόνια της δικτατορίας έθετε την αναγκαιότητα νέων βάσεων λειτουργίας μιας σύγχρονης Ελλάδας.
Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ και η διακυβέρνηση των πρώτων χρόνων έφερε τεράστιες αλλαγές, πρωτόγνωρες στα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά πράγματα. Αλλαγές στην λειτουργία των κομμάτων. Αλλαγές στην αναδιανομή των εισοδημάτων. Αλλαγές στην διαχείριση του δημόσιου πλούτου, στην υγεία, στην παιδεία, στο περιβάλλον, στην Αυτοδιοίκηση.
Και φυσικά η ορμή των πρώτων χρόνων για ανατροπές του σάπιου παρελθόντος που οι περισσότερες έγιναν και συνεχίζουν να λειτουργούν έφθασε φυσιολογικά εκεί που οδηγούν οι εξουσίες στις περισσότερες φορές. Στην γραφειοκρατία. Στην νομενκλατούρα!
Την κοινωνική, πολιτική και οικονομική εκείνη τάξη που συνδέεται με το κράτος και διαθέτει σημαντικά προνόμια, καθώς και το σύνολο των αξιωματούχων ενός καθεστώτος!
Ήταν λοιπόν φυσιολογικό αυτή η τάξη στο σκοπό της διατήρησης των προνομίων της να φτάσει στο σημείο, προς το τέλος της ζωής της, να συμμαχήσει με την δεξιά για να συμμετέχει στην εξουσία.
Η μετάλλαξη των αγνών λαϊκών κινημάτων σε γραφειοκρατικά σχήματα είναι το σύνηθες φαινόμενο στις περιπτώσεις έλλειψης ηγετών ή χειρότερα στις περιπτώσεις καταστρατήγησης των δημοκρατικών διαδικασιών και της αξιοκρατίας!
Ο Ανδρέας υπήρξε ηγέτης. Η τρεις του Σεπτέμβρη είναι ιστορική ημέρα. Αλλά από εκεί και πέρα τίποτε δεν μοιάζει με τότε. Οι σημερινοί είναι παιδιά της μετάλλαξης.