Η ένταση στην Μεσόγειο και στο Αιγαίο σίγουρα δεν είναι τυχαία. Και φυσικά αν και υπάρχουν πολλές αιτίες της όξυνσης μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας η κατάληξη είναι πάντα η ίδια. Η αύξηση των εξοπλισμών!
Τα προβλήματα που υπάρχουν μεταξύ των δύο κρατών δεν είναι σημερινά. Αρχίζουν από τον απελευθερωτικό αγώνα και τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και φτάνουν μέχρι την απόβαση στην Κύπρο.
Σε κάποιες περιόδους η ύφεση της έντασης εξαρτάται από τα προβλήματα ευρύτερων περιοχών. Σε άλλες εξαρτώνται από τις σχέσεις των μεγάλων δυνάμεων. Κάποιες οφείλονται στην ιδιοσυγκρασία των εκάστοτε ηγετών των δύο χωρών. Και φυσικά πάντα θα υπάρχουν τα συμφέροντα των βιομηχανιών των εξοπλιστικών προγραμμάτων και των χωρών τους που επιδιώκουν το κέρδος.
Σήμερα το πρόβλημα αφορά την διευθέτηση των θαλάσσιων οικονομικών ζωνών και άρα της εκμετάλλευσης τους με την εξεύρεση πετρελαϊκών κοιτασμάτων.
Και η διαμάχη αντί να καταλήξει στην εκμετάλλευση και άρα στην ανάπτυξη των οικονομιών υπέρ των λαών των δύο χωρών, μέχρι στιγμής οδηγεί τα δύο κράτη σε οικονομική αιμορραγία εξ αιτίας των νέων εξοπλισμών!
Η Αμερική αποφάσισε την λήξη του εμπάργκο όπλων στην Κύπρο και χαιρόμαστε! Ένα αεροπλανοφόρο της Γαλλίας ξεκινά για την ανατολική μεσόγειο και χειροκροτούμε! Και παράλληλα εξαγγέλλονται νέες προμήθειες όπλων, φρεγατών και αεροπλάνων σε μια χώρα που βρίσκεται ακόμα σε ύφεση, αλλά και σε μια άλλη χώρα που η λίρα της έχει πέσει στα τάρταρα!
Για το πετρέλαιο. Για τα αποθέματα των υδρογονανθράκων. Που στο τέλος και αν βρεθούν θα τα εκμεταλλευτούν οι Αμερικανικές, οι Γαλλικές και οι Ιταλικές πετρελαϊκές εταιρείες.
Σίγουρα αυτό το παραμύθι δεν μπορεί να συνεχίζεται απ’ άπειρον. Και ακόμα ποιό σίγουρα δεν μπορεί να τελειώσει με πόλεμο. Αυτό το τελευταίο οι λαοί των δύο χωρών δεν το επιθυμούν. Άρα ο διάλογος και οι συμφωνίες είναι μονόδρομος.
Ας σταματήσουν λοιπόν τα ηρωικά λόγια και οι λεονταρισμοί και ας πάμε σε μια συμφωνία που είναι βέβαιο ότι θα ωφελήσει τους λαούς και όχι της πολυεθνικές και τα κράτη των εξοπλισμών και των πολέμων.