Αγία Σοφία. Όταν ο συναισθηματισμός αναμειγνύεται με τον εθνικισμό και όλα τα λοιπά

Διαβάσαμε στον Αθηναϊκό τύπο τις δηλώσεις της επώνυμης κ. Αλβελέρ για την απόφαση του Ερντογάν να μετατρέψει την Αγία Σοφία από μουσείο σε Τζαμί:

“Σήμερα έγινε η πραγματική άλωση της πόλης” “Αν ακούσω ότι τα ψηφιδωτά έχουν δακρύσει δεν θα εκπλαγώ, ούτε για ποιον λόγο κτυπούν οι καμπάνες” ¨κτυπούν για την Χριστιανοσύνη”

Για δε τους Τούρκους είπε:

“Όταν ένας λαός έχει ανάγκη από τέτοιους συμβολισμούς για να διατηρήσει τη συνοχή του, απέχει πολύ από τα ευρωπαϊκά δεδομένα”

 Η δε γνωστή δημοσιογράφος Έλενα Ακρίτα έγραψε για την κ. Αλβελέρ:

“Όταν ένας λαός έχει ανάγκη από τέτοιους συμβολισμούς για να διατηρήσει τη συνοχή του, απέχει πολύ από τα ευρωπαϊκά δεδομένα” “Και μιλάει η ίδια για δακρυσμένα ψηφιδωτά!”.

Το θέμα της Αγίας Σοφίας δεν είναι αστεία υπόθεση και αλίμονο αν ερμηνευθεί με συναισθηματισμό ή με θρησκευτικό φανατισμό. Το θέμα της Αγίας Σοφίας για την Ελλάδα είναι ένα καθαρά πολιτικό θέμα και αφορά τις σχέσεις των δύο λαών και την διπλωματία.

Ο κίνδυνος εμπλοκής του υπέρμετρου συναισθηματισμού, αλλά και του θρησκευτικού φανατισμού στα εθνικά θέματα είναι βέβαιο ότι θα μας βλάψει. Η Αγία Σοφία, είτε θέλουμε είτε όχι, χάθηκε πριν από 600 χρόνια κυρίως από τα λάθη της τότε Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Αυτά τα λάθη δεν πρέπει να τα επαναλαμβάνουμε εάν θέλουμε να διατηρήσουμε την εθνική κυριαρχία μας που αποκτήσαμε μόλις πριν από 200 χρόνια. Το “δάκρυσαν τα ψηφιδωτά” από την μια και τα “ευρωπαϊκά δεδομένα” από την άλλη δεν συμβαδίζουν, όπως έξυπνα υπογραμμίζει η Έλενα Ακρίτα.