Το οικονομικό σκάνδαλο Κοσκωτά στο τέλος της δεκαετίας του 1980 μετατράπηκε σε σκευωρία αφού συμπεριέλαβε στο κατηγορητήριο τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου για ηθική αυτουργία κατ’ εξακολούθηση συνωμοτώντας με βασικά στελέχη της Κυβέρνησης του για να ελέγξει την οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.
Ένα οικονομικό σκάνδαλο ευρύτατων διαστάσεων που επεκτάθηκε πέραν του ελέγχου του τραπεζικού συστήματος, στα ΜΜΕ και στο ποδόσφαιρο με συγκεκριμένους παίκτες από τον πολιτικό και οικονομικό χώρο και με πρωτεργάτη τον μεγαλοαπατεώνα Κοσκωτά μετατράπηκε σε σκευωρία κατά του πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ με στοιχεία χαλκευμένα ή αόριστα.
Στο πόρισμα του κατηγορητηρίου όντως αποδείχθηκε ότι υπήρξε απάτη δεκάδων δισεκατομμυρίων δραχμών, ότι όντως εμπλέκονταν συγκεκριμένοι πολιτικοί, ότι όντως υπήρχε αδράνεια της Κυβέρνησης για την άμεση παρέμβαση της στα παραπάνω φαινόμενα αλλά η συνωμοτική πράξη με εμπλεκόμενο και τον ίδιο τον πρωθυπουργό ή κάποιων υπουργών από πουθενά δεν αποδεικνύονταν.
Στην ιστορία της χώρας για πρώτη φορά παρουσιάζεται η πράξη της σκευωρίας (συνωμοσία κατά των θεσμών) με ευθείς κατηγόρους τα κόμματα της Δεξιάς και της Αριστεράς και συμπράττοντες θιγμένα ΜΜΕ και τραπεζίτες!
Και το σπουδαιότερο για πρώτη φορά απουσιάζουν από το προσκήνιο των σκευωριών οι στρατιωτικοί και εμφανίζονται ως παίκτες της πολιτικής σκευωρίας οικονομικοί παράγοντες!
Η ιστορία μετά από την τότε πολύκροτη “δίκη του αιώνα” απέδειξε ότι για μια ακόμα φορά είχε δίκιο ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής που είπε το αξέχαστο “Τους πρωθυπουργούς δεν τους στέλνεις στα δικαστήρια. Τους στέλνεις στο σπίτι τους!”
Μετά την μεταπολίτευση είχαμε πλέον εισέλθει σε μια νέα περίοδο διαπλοκών και ιντρίγκων με καθαρή βάση το χρήμα και την διαπλοκή.