Αυτό που συμβαίνει στον κάμπο της Κω είχαν να το δουν οι αγρότες μας από την εποχή της τομάτας! Τότε που εξ αιτίας της τεχνικτής έλλειψης των καφασιών οι τομάτες σάπιζαν στα χωράφια και οι τιμή τους ξευτελίστηκε!
Τα αγγουράκια, τα κολοκύθια, τα πεπόνια και τα καρπούζια, όλα τα ζαρζαβατικά πετιούνται στην κυριολεξία! Δεν φτάνει που δεν άνοιξαν τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια, έχουμε και τους ιδιώτες που με τρεις μήνες καθισιό φύτεψαν στην αυλή τους και μοιράζουν και αυτοί στους συγγενείς και στους φίλους! Άσε που κάποια από αυτά εισάγονται κιόλας!
Ετοιμάστηκαν οι αγρότες μας από την αρχή του χειμώνα. Αγόρασαν τα αγροτικά εφόδια και τους σπόρους, φύτεψαν τον Μάρτιο με ετοιμότητα και για τα όψιμα και τελικά οι σοδειές μένουν απούλητες!
Ψάχνονται οι καλόκαρδοι άνθρωποι του μόχθου, βλέπουν το βιός τους να χάνεται, νοιώθουν ότι έρχονται δύσκολες ημέρες με τα χρέη να τους τρομάζουν και δεν βρίσκεται ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος να τους πει τι να κάνουν!!
Οι Βουλευτάδες τους είναι εξαφανισμένοι και ο υπουργός Γεωργίας τάζει και ξανατάζει χρήματα που δεν βλέπουν.
Άραγε δεν μπορεί να γίνει τίποτε;. Αυτή είναι η μοίρα του γεωργού στα δύσκολα, στις κακοκαιρίες και στις ασθένειες;. Μια αποζημίωση έστω και στην κατώτερη τιμή των προϊόντων που δεν διατίθενται δεν είναι τίποτε σοβαρό. Μπορεί να υπολογιστεί εύκολα από τον σύλλογο τους και να μετατραπεί σε αγωνιστικό αίτημα προς την Κυβέρνηση από τους τοπικούς εκπροσώπους μας.
Αλλά και η δημιουργία οργανωμένων λαϊκών αγορών με τα προϊόντα που δεν διατίθενται και θα πεταχτούν και με χαμηλές τιμές μπορεί να γίνουν δέλεαρ σε πολύ κόσμο που και αυτός υποφέρει από την οικονομική κρίση και την ανεργία! όσο για τα εισαγόμενα ας σταματήσουμε να τα αγοράζουμε.