Ήταν η δεκαετία του 1980. Τότε που από την μία η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά καλούσε την αυτοδιοίκηση να παίξει ρόλο καταλύτη στην ανάπτυξη δημιουργώντας δημοτικές επιχειρήσεις και από την άλλη η Κως στην ανοδική της τουριστική πορεία με δύο ιδιωτικά λατομεία και τα δύο φάτσα κάρτα στις τουριστικές μας περιοχές.
Ο Δήμος της Κω ενισχύθηκε από την Κυβέρνηση και προχώρησε στην κατασκευή του διαδημοτικού λατομείου στις Κοκκινόγιες αφενός για να κλείσουν τα δύο ιδιωτικά που κατέστρεφαν το περιβάλλον στη λίμνη Πυλίου και στη Ζιά και αφετέρου να υποστηριχθεί ο Δήμος και οι κοινότητες στον τεράστιο όγκο των έργων που έπρεπε να γίνουν ιδιαίτερα στην οδοποιία.
Ο χρόνος της ζωής του λατομείου που έδιναν οι γεωλόγοι για αποθέματα αδρανών υλικών ήταν 20 χρόνια. Το λατομείο κράτησε με τους προσπάθειες των εργαζομένων (είχαν προσληφθεί όλοι οι εργαζόμενοι και των δύο ιδιωτικών λατομείων) πάνω από 20 χρόνια.
Από τα υλικά αυτού του λατομείου υποστηρίχθηκε η τοπική οικονομία. Από αυτά τα υλικά ασφαλτοστρώθηκαν εκατοντάδες χιλιόμετρα δρόμοι στον τότε Δήμο και στις Κοινότητες. Δημοτικά κτίρια κτίστηκαν, εκκλησίες και στρατόπεδα βοηθήθηκαν και ποτέ η επιχείρηση του διαδημοτικού λατομείου δεν ζήτησε ούτε ένα ευρώ οικονομική ενίσχυση από τον Δήμο και τις Κοινότητες.
Ήλθε ο Κυρίτσης και αντί να σκεφτεί την δύναμη που προσφέρει μια νευραλγική δημοτική επιχείρηση στην ανάπτυξη ενός τόπου, αντί να προβληματισθεί για την αύξηση των τιμών των αδρανών υλικών, έκανε το μόνο εύκολο πράγμα. ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΛΑΤΟΜΕΙΟ! Μια πολιτική απόφαση που χαρακτηρίζει τον πολιτικό.
Έκλεισε λοιπόν το λατομείο, μοίρασε την περιουσία του( φορτηγά και μηχανήματα) στον Δήμο και στις Κοινότητες, δεν επεδίωξε να εισπράξει τις οφειλές των ιδιωτών, ούτε να εκποιήσει τις πάγιες εγκαταστάσεις των σπαστηροτριβείων, άφησε απλήρωτους για δύο χρόνια όλους τους εργαζόμενους και έκανε αυτό που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας.
Έκανε αυτό που γνωρίζει, ΤΗΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ. Κατηγόρησε τους προηγούμενους δημάρχους για οικονομικές ατασθαλίες ο άνθρωπος που δεν προβληματίστηκε και φυσικά δεν μερίμνησε για την αντικατάσταση του λατομείου έστω και με ιδιώτη σε νέα θέση, με αποτέλεσμα τα αδρανή να έρχονται από τα γύρω νησιά με μεγάλο κόστος.
Όμως ο αείμνηστος παπά Χρήστος που έκτισε τους Άγιους Πάντες με τα χέρια του, μνημονεύει ακόμα και σήμερα από εκεί ψηλά τους εργαζόμενους του λατομείου και τον Δήμαρχο που του προσέφεραν με αγάπη όλα τα αδρανή υλικά χωρίς να τον χρεώσουν…