Ο Σλαβόι Ζίζεκ στο Russia Today επισημαίνει: «Η επιδημία του κορονοϊού δεν σηματοδοτεί μόνο το όριο της παγκοσμιοποίησης της ελεύθερης αγοράς, αλλά σηματοδοτεί και το ακόμα πιο θανατηφόρο όριο του εθνικιστικού λαϊκισμού που επιμένει στην πλήρη κρατική κυριαρχία: Τέλος με το “Πρώτα η Αμερική” (ή οποιοσδήποτε άλλος), αφού η Αμερική θα σωθεί μονάχα με παγκόσμιο συντονισμό και συνεργασία».
«Καθώς ο πανικός από τη διασπορά του κορονοϊού επεκτείνεται, έχουμε να κάνουμε την τελική επιλογή: είτε εφαρμόζουμε την πιο βάναυση λογική της επιβίωσης του πιο δυνατού ή επαναπροσδιορίζουμε και εφαρμόζουμε έναν κομμουνισμό με παγκόσμιο συντονισμό και συνεργασία».
Υπάρχει όμως και άλλη προσέγγιση. Την καταθέτει ένας διανοούμενος.
Ο νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς στη συνέντευξη που παραχώρησε στην ιταλική Huffington post συγκρίνοντας τη σημερινή κρίση με αυτήν του 2008 αναφέρει πως «η παρούσα κρίση είναι πιο περίπλοκη. Δεν πρόκειται για χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά για μια πραγματική κρίση που επηρεάζει το σύστημα προσφοράς και ζήτησης». Υποστηρίζει ότι «η φιλελεύθερη δεξιά ιδεολογία “αφήστε να τα ρυθμίσει η αγορά” θα αποδειχθεί ανεπαρκής για την πρόκληση… Αντιμέτωποι με μια τέτοια κρίση, όλοι προσβλέπουμε στις εθνικές κυβερνήσεις και όχι στην αγορά».
Πιστεύει ότι «χρειαζόμαστε ένα προοδευτικό καπιταλιστικό σύστημα για να αντιμετωπίσουμε την κρίση που βιώνουμε σήμερα… Οι κανόνες της οικονομίας της αγοράς πρέπει να αλλάξουν. Θα ήταν απαραίτητο να υπάρξουν κανόνες που θα σπάσουν τα μονοπώλια, θα αποτρέπουν τις ανισορροπίες μεταξύ εργαζομένων και γιγάντων της αγοράς, θα ήταν αναγκαία η συλλογική δράση, αρχής γενομένης από την κυβέρνηση και την κοινωνική προστασία».
Παραδέχεται πάντως ότι «ο καπιταλισμός, όπως τον ξέρουμε σήμερα, μας έχει καταστήσει ανίκανους να ανταποκριθούμε σε μια τέτοια πρόκληση».