Στην οθόνη της δημόσιας τηλεόρασης χθες φιλοξενήθηκε ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ δηλαδή της Ομοσπονδίας των Καθηγητών όλης της χώρας που προσπαθούσε να πείσει, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις όπως τώρα που όλα τα παιδιά είναι κλεισμένα στα σπίτια τους και για την απασχόληση τους, τα προγράμματα τηλεκπαίδευσης ΔΕΝ είναι η λύση.
Σε καμιά περίπτωση είπε δεν μπορεί τέτοιου είδους πρακτικές εκπαίδευσης μέσω υπολογιστών ότι μπορούν να αντικαταστήσουν την ζωντανή εκπαίδευση στο σχολείο και στα θρανία όπου αναπτύσσονται μια σειρά από δεξιότητες του κάθε μαθητή μέχρι και της κοινωνικότητας.
Ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ έκανε αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι αυτή την ώρα που από ότι φαίνεται πάει να μπει στη ζωή μας το σύστημα. Το σύστημα που για να κυριαρχήσει στον κόσμο ζητά αχυράνθρωπους. Επιδιώκει να φτιάξει ανθρώπους ζόμπι, που θα ακολουθούν τις εντολές του συστήματος. Και αυτό θα τα κάνει όταν κυριαρχήσει στο πνεύμα. Όταν κυριαρχήσει στα μικρά και στα νέα παιδιά, όταν τους φυτευτεί στο μυαλό τους η κυρίαρχη άποψη.
Και αυτό για να γίνει θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τους υπολογιστές και το διαδίκτυο. Αυτό το ωραίο πράγμα που το χρησιμοποιούμε όλοι μας όλο και περισσότερο και που για την εκπαίδευση είναι γι’ αυτούς τους λίγους, τους εκλεκτούς, το όπλο του μέλλοντος. Που ίσως μπορεί να ξεκινήσει και από σήμερα.
Η επιδίωξη κάποιων είναι η μετατροπή του υπολογιστή και του διαδικτύου από εργαλεία όξυνσης της σκέψης και του διαλόγου μεταξύ των ανθρώπων σε φορείς υποταγής του ελεύθερου πνεύματος των κοινωνιών στις διαθέσεις τους.
Ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ κτύπησε τον κώδωνα του κινδύνου. Μας είπε με άλλα λόγια ότι με την τηλεκπαίδευση δεν φτιάχνουμε ελεύθερους ανθρώπους, αλλά δούλους του συστήματος και ο τηλεπαρουσιαστής της δημόσιας τηλεόραση αντιδρούσε που ο πρόεδρος δεν αποδέχεται αυτά τα προγράμματα που μόλις τώρα, με τον κορονοίό φύτρωσαν και τα διαφημίζουν κάποιοι.
Γιατί να το ξέρετε. Στον κορονοϊό κάποιοι θα κερδίσουν και κάποιοι θα επιχειρήσουν την άλωση της ελεύθερης κοινωνίας μας.
Γι’ αυτό και η τηλεκπαίδευση δεν είναι μια εύκολη υπόθεση στα χέρια επιτήδειων αλλά μια ιδιαίτερη σοβαρή εργασία που πέραν όλων των άλλων πρέπει να ελέγχεται από τους κοινωνικούς φορείς και ιδίως από τους δασκάλους, τους καθηγητές και τους πανεπιστημιακούς του δημόσιου τομέα.