Έβρος, ένας κόμβος τριών κρατών. Της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της Τουρκίας. Σύνορα που πάντα υπήρχαν μονοπάτια κρυφών διαδρομών και πάντα υπήρχαν άνθρωποι κυνηγημένοι ή κερδοσκόποι που τα περνούσαν.
Απλά τώρα τα φώτα της δημοσιότητας είναι πάνω στον Έβρο γιατί ο Ερντογάν νόμισε πως αυτά τα μονοπάτια μπορούν να γίνουν όπλο στις επιδιώξεις του.
Κάποια στιγμή , γιατί έτσι γίνεται πάντα, κάποια στιγμή τα φώτα θα σβήσουν και η κατάσταση θα επανέλθει εκεί που την ξέραμε. Τον Έβρο θα τον ξεχάσουμε.
Και ο Έβρος θα συνεχίσει να έχει τα μονοπάτια του. Θα έχει τις κρυφές διαδρομές των απελπισμένων αλλά θα έχει και τους ανθρώπους του. Τους κατοίκους της παραμεθορίου περιοχής μας.
Αυτούς που από το 2018 έχουν να αποζημιωθούν για την ζημιά στο βαμβάκι. Για τους νέους ανθρώπους που ξενιτεύονται. Για τους πολίτες που πάνε στη Βουλγαρία για βενζίνη και στην Αδριανούπολη της Τουρκίας για την αρρώστια τους και τα φάρμακα τους.
Στον Έβρο που βλέπεις δεξιά και αριστερά του αυτοκινητόδρομου τα σκελετωμένα εργοστάσια των “επενδυτών” με τα δάνεια του αέρα και τα χωράφια που ακόμα είναι άσπαρτα.
Εκείνη τη στιγμή που τα φώτα θα σβήσουν, στον Έβρο δεν θα υπάρχουν φωνές εθνικής έξαρσης και φτηνού πατριωτισμού. Γιατί οι φωνές της πατριδοκαπηλίας φυτρώνουν σε θολές καταστάσεις…