Παρακολουθώντας τις συζητήσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος, κορυφαία κοινοβουλευτική διαδικασία, δεν άντεξα τον πειρασμό να ασκήσω κριτική και σε ένα γενικό αλλά πολύ σοβαρό θέμα.
Όλοι από τα σχολικά χρόνια μαθαίνουμε πως το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι Προεδρική Δημοκρατία
Όλες οι εξουσίες πηγάζουν απλό τον λαό και διέπεται από την ανεξάρτητη μεταξύ τους διάκριση των εξουσιών. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ – ΕΚΤΕΛΣΤΙΚΗ- ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ.
Στα χρόνια τη μεταπολίτευσης προστέθηκε σαν άτυπη τέταρτη εξουσία ο τύπος και η ελευθερία του.
Όταν τα τελευταία τουλάχιστον είκοσι χρόνια παρακολουθείς εν ονόματι του Συντάγματος τους νόμους και τις άσχετες τροπολογίες στην νύχτα μένεις έκπληκτος.
Ένα αδίκημα από κακούργημα γίνεται πλημμέλημα. Μία αλλαγή του χρόνου παραγραφής να αθωώνει. Μία τροπολογία να χαρίζει δισεκατομμύρια. Και όταν τα ψάχνεις κατά σύμπτωση πάντα θα βρίσκεις ότι κερδισμένοι είναι πάντα, μα πάντα κάποιοι μεγαλόσχημοι πλουτοκράτες .
Τότε αναγκαστικά κάνεις την πικρή σκέψη και λες ότι τα πράγματα άλλαξαν.
Στην σημερινή μεταδημοκρατία μας οι εξουσίες είναι πέντε και με άλλη σειρά.
Πρώτη εξουσία οι ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΟΙ πλουτοκράτες με τους εξαρτημένους τους.
Δεύτερη εξουσία ο τύπος και τα ΜΜΕ που εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων έχουν ιδιοκτήτες τους πλουτοκράτες.
Νομοθετική και εκτελεστική εξουσία σε σχέσεις στοργής και εξάρτησης με τους παραπάνω παλεύουν για τον λαό και τον τόπο συνήθως σε ότι αφορά και δεν βλάπτει τους πρώτους.
Και τέλος η δικαστική εξουσία με “εξαρτημένη” την ηγεσία της ως διοριζόμενη από την εκτελεστική . Με λίγους: Φιλόδοξους με λίγους: Πρόθυμους: Με λίγους ανεπαρκείς:
Γιατί δεν είναι τυχαίο πολλοί δικαστές να γίνονται Βουλευτές και Υπουργοί. Φυσικά οι πολλοί δικαστές κρατάνε ακόμα. όμως ποιό δύσκολα και ποιό λίγοι. Και αλίμονο μας αν συνεχιστεί αυτή η εικόνα.