Θέλαμε να μάθουμε αν αλλάζει η Κως και τι άλλαξε τα χρόνια που πέρασαν. Η επιθυμία μας ήταν να διαπιστώσουμε αν αυτό που λένε για την εξέλιξη των κοινωνιών είναι αλήθεια και ότι γι’ αυτό είναι ανάγκη να γίνονται προσαρμογές ανάλογα με τις εποχές.
Βρήκαμε και ρωτήσαμε επτά μεγάλους σε ηλικία συνδημότες μας που έζησαν τα χρόνια που πέρασαν και τους ρωτήσαμε τι είδαν στην Κω όλα αυτά τα χρόνια. Πράγματι και τι δεν είδαν!.
Τα οκτώ εργοστάσια της ντομάτας με τις παράγκες στα χωράφια και τον πόλεμο των καφασιών. Κάποιος μας είπε και για την καπναποθήκη. Και μετά η μετανάστευση.
Τους Αθηναίους τουρίστες στα δωμάτια των σπιτιών για τα φτηνά σερβίτσια, υφάσματα και ποτά. Ένας μας είπε ότι μπήκε στο πανεπιστήμιο χωρίς εξετάσεις τα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης.
Την διασκέδαση στην Μεροπίδα που ήταν οικογενειακό κέντρο και έναν λάκκο που ήταν το κέντρο διασκέδασης της νεολαίας.
Τον μαζικό ερχομό των τουριστών με τα δεκάδες οικογενειακά ξενοδοχεία. Μέχρι και οι γιατροί είχαν γίνει ξενοδόχοι. Την φιλοξενία στις ταράτσες. Το Καλούα και η Χέβεν τίγκα. Τα Εξάρχεια και το κλείσιμο των εργοστασίων. Την Καρδάμαινα της κραιπάλης. Το συνάλλαγμα μέσα στις σακούλες των σκουπιδιών.
Τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα μεγάλα πολυκαταστήματα. Την αλλαγή στην διασκέδαση. Την κόπωση των παλιών. Την αλλαγή του χρήματος που από τις σακούλες των πολλών πήγαν στις τράπεζες των λίγων.
Και πάνω απ’ ‘όλα την αλλαγή της κοινωνίας με τους μορφωμένους νέους και τους μετανάστες από άλλες χώρες στα παραδοσιακά επαγγέλματα των παλιών.
Αντέχουν κάποιοι και τα παιδιά τους με τα ίδια ξενοδοχεία, τα ίδια εστιατόρια. Τα ίδια χωράφια. Αντέχουν γιατί το θέλουν:. Αντέχουν γιατί δεν έχουν να κάνουν κάτι άλλο:. Αντέχουν γιατί δεν πρόβλεψαν τις τεράστιες αλλαγές των τελευταίων 60 χρόνων;
Μετά από αυτά που ακούσαμε ένα είναι βέβαιο. Οι αλλαγές στην οικονομία και στην κοινωνία είναι ραγδαίες. Η πρόβλεψη και η προσαρμογή στις νέες εξελίξεις είναι αναγκαίες.