Πέντε Δήμαρχοι των νησιών του Αιγαίου που δέχονται πρώτοι τα μεταναστευτικά ρεύματα και του πρόσφυγες των πολέμων σήκωσαν το ανάστημα τους και εκπροσώπησαν επάξια την αλήθεια και την σύνεση που από την πρώτη στιγμή εκφράζουν οι κοινωνίες τους.
Αυτές οι κοινωνίες που από την πρώτη στιγμή δέχτηκαν, υποδέχτηκαν και αγκάλιασαν τους κατατρεγμένους του κόσμου. Ο παπάς στη Χίο που άνοιξε τις εκκλησίες του και ο Διονύσης στην Κω που τους πρόσφερε ένα κομμάτι ψωμί..
Αυτοί λοιπόν οι Δήμαρχοι είπαν τα αυτονόητα.
Είπαν ξεκάθαρα ότι οι Κυβερνήσεις πρέπει να τηρούν τις υποσχέσεις τους. Να μην λένε άλλα προεκλογικά και άλλα μετά τις εκλογές.
Είπαν όχι στα κλειστά κέντρα – φυλακές – αφενός για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και αφετέρου για την αποφυγή κινδύνων εξεγέρσεων που θα δυναμιτίσουν την ευημερία των τουριστικών περιοχών.
Είπαν ναι στην περίθαλψη των κατατρεγμένων αλλά σε λογικούς αριθμούς και σε ανθρώπινες συνθήκες.
Η Κως φιλοξενεί και απασχολεί σε αγροτικές, οικοδομικές και τουριστικές εργασίες πάνω από πέντε χιλιάδες μετανάστες. Το να δεχθεί άλλους δύο και να τους εντάξει στην δική της κοινωνία είναι η πιο εύκολη υπόθεση.
Αλλά με πρόγραμμα. Με αυστηρή τήρηση του αριθμού που θα αποφασισθεί. Σε ανθρώπινες πολεοδομικές συνθήκες εντός και εκτός των χώρων συγκέντρωσης. Με πλήρη υγειονομική και εκπαιδευτική κάλυψη. Με αυστηρή τήρηση των προϋποθέσεων παροχής ασύλου από τις εμπόλεμες περιοχές. Άλλωστε είναι γνωστό ότι στην Κω οι περισσότεροι προέρχονται από την Συρία.
Ο Δήμος της Κω απέδειξε ότι μπορεί να στηρίξει ένα τέτοιο πρόγραμμα. Η κοινωνία της Κω είναι στο σύνολο της έτοιμη να συνδράμει σε ότι της ζητηθεί. Η πολιτεία οφείλει και η Κυβέρνηση υποχρεούται να προγραμματίσει με τον Δήμο και να αποδείξει ότι ηγείται ενός ευνομούμενου κράτους.